Co to jest mezobotox?
Mezobotox to połączenie dwóch bardzo popularnych zabiegów: klasycznej mezoterapii zawierającej m.in. kwas hialuronowy, który ma za zadanie intensywnie nawilżyć skórę oraz toksyny botulinowej, która niweluje zmarszczki poprzez ograniczanie ruchomości mięśni. Mezobotoks pozwala na rewitalizację skóry bez zmiany rysów twarzy. Doskonale sprawdza się w walce z pierwszymi objawami starzenia się, relaksuje nadmierną mimikę twarzy, nie powodując jej zamrożenia, a jednocześnie odżywia skórę dzięki zawartości składników do mezoterapii. Jest to świetny zabieg dla osób, które widzą pierwsze objawy starzenia się skóry i które chcą w bardzo naturalny sposób odświeżyć twarz.
Głównym celem zabiegu mezobotoksu jest poprawa jakości skóry, redukcja drobnych zmarszczek, zmniejszenie porów skóry oraz poprawa jej elastyczności. Metoda ta ma na celu nie tylko zrelaksowanie mięśni, ale również (poprzez preparat do mezoterapii) stymulację produkcji kolagenu i poprawę mikrokrążenia skóry. Dzięki temu skóra może wyglądać młodziej, zdrowszej i bardziej promiennie. Mezobotox jest zwykle stosowany w obszarach takich jak twarz i szyja Jest to technika coraz bardziej popularna w medycynie estetycznej, umożliwiająca delikatne i naturalne efekty odmładzania skóry.
Jak wygląda zabieg z użyciem mezobotoksu?
W klinice ArsMedis zabieg wykonywany jest przez lekarza medycyny estetycznej. Lekarz podczas konsultacji zaznacza na twarzy białą kredką, obszary newralgiczne. Następnie przez cieniutką igłę podaje punktowo preparat. Zazwyczaj wcześniej twarz zostaje znieczulona kremem znieczulającym, aby zabieg przebiegał w komforcie i bez bólu. Zabieg trwa do 45 minut.
Jakie są przeciwwskazania do zabiegu z użyciem mezobotoksu?
- ciąża i karmienie piersią;
- alergia lub uczulenie na albuminy ludzkie i składniki zawarte w preparatach;
- infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze;
- choroby nowotworowe;
- hemofilia i zaburzenia krzepnięcia;
- zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (np. miastenia gravis, zespół Lamberta-Eatona, stwardnienie zanikowe boczne);
- zaburzenia psychiczne;
- zaostrzenie przebiegu wszelkich chorób przewlekłych;
- przyjmowanie antybiotyków aminoglikozydowych (np. amikacyna, gentamycyna, streptomycyna), aminochinolonów i cyklosporyn;
- terapia lekami przeciwkrzepliwymi (np. kwas acetylosalicylowy, heparyna, acenokumarol);